“Willen jullie ook weer kikkerdril?’ vroeg een moeder onlangs. Jazeker, natuurlijk willen we dat! Vorig jaar kregen we een bak vol kikkerdril. Elke dag werd vers slootwater toegevoegd. Ook werd wat sla en gesneden cherrytomaatjes in gedaan, want dat is wat kikkervisjes eten. Elke dag zag je het kikkerdril weer iets meer groeien. Uiteindelijk zijn een aantal kikkervisjes overgebleven, die in kleine mini kikkertjes veranderden. Toen ze groot genoeg waren, zijn ze weer in de sloot vrijgelaten. Dit hele proces werd volop gevolgd door de kinderen. We zongen een liedje over kikkertjes, en lazen boekjes over Kikker van Max Velthuis. Een grote glazen bak op tafel, met slootwater en kleine bewegende dingetjes; komen daar echt kikkertjes uit? We gaan het weer zien dit jaar!
In een rustige ruimte op het kinderdagverblijf stond vorig jaar een broedmachine. Voorzichtig werd samen met de kinderen een aantal bevruchte kippeneieren in de broedmachine gelegd. Nauwkeurig werd twee keer per dag de temperatuur gecheckt en de eieren gedraaid. Tussendoor kwamen de kinderen heel vaak nieuwsgierig en ongeduldig door het raampje van de broedmachine kijken of er al kuikentjes waren. Wachten duurt lang! Kinderen leerden dat als je een ei voor een lampje houdt, je kunt zien of er leven in zit. Ze leerden daardoor dat niet uit elk ei een kuikentje komt. Ze leerden ook dat wanneer een kuikentje uit het ei komt, deze eerst moet opdrogen in de broedmachine voor hij er uit mag. Het was het gesprek van de dag. Zelfs ouders, opa’s, oma’s, grotere broers en zussen en de juffen van de basisschool en pedagogisch medewerkers van de BSO leefden mee. Na 21 dagen ongeduldig wachten was het zover: eindelijk kuikentjes! Eén voor één kwamen ze uit het ei. Zodra ze opgedroogd waren, verhuisden ze vanuit de broedmachine naar een grote kooi met warmteplaat. Ook deze stond in de rustige ruimte. Zo konden de kinderen regelmatig een kijkje nemen bij de kuikentjes, maar kregen de kuikentjes ook genoeg rust. De kinderen konden ze dagelijks even aaien en vasthouden. Ze leerden hoe zacht een kuikentje is, en hoe ze ze voorzichtig konden vasthouden. De kuikentjes groeiden snel, en na twee weken zijn ze verhuisd naar een goed plekje bij iemand met een grote tuin. Ook dit jaar willen we weer kuikentjes uitbroeden, zodra de broedmachine weer beschikbaar is.
Sinds een paar dagen hebben we twee konijntjes die op het kinderdagverblijf blijven wonen. Ze komen met hok en andere toebehoren bij een gezin vandaan. Ze zijn al kinderen gewend en dat kun je merken. Het zijn ontzettend lieve en rustige konijntjes. De één springt graag op schoot, de ander verstopt zich graag in je armen. En aaien laten ze volop toe. Soms lopen ze binnen los of zitten ze in de kooi, soms zijn ze buiten in hun hok. Ze moeten nog een beetje wennen, maar er wordt goed op ze gelet. Met z’n allen leren we goed voor de konijntjes te zorgen. Wat eet en drinkt een konijntje eigenlijk? Hoe ziet hun poep er uit? Ook dat vinden kinderen reuze interessant!
Er kwam ook al meerdere keren een pup op visite, nog een konijn en kuikentjes en wandelende takken. De meeste kinderen vinden het maar wat interessant. Sommige kinderen kennen het van thuis, andere niet. De kinderen die de dieren spannend vinden, houden we rustig op afstand. Zo kunnen ze van een afstandje kijken wat zo’n beestje doet, zonder er al te veel mee in aanraking te komen. Op deze wijze laten we kinderen kennismaken met verschillende dieren en leren we ze voorzichtig met ze om te gaan. Naast dat het veilig moet zijn voor de kinderen, staat ook het dierenwelzijn voorop. Dus als wij dieren op visite hebben, zorgen we ook voor een rustig plekje waar ze kunnen bijkomen.
Dieren op de groep; een prachtige toevoeging aan de belevenissen op het kinderdagverblijf!
